Minik yavruları ağlat ağlatabildiğin kadar ekolünden, acıklı bir çizgi film de Marco'ydu. Marco ailesiyle İtalya'da yaşardı, babası da doktordu, ama fakirlere parasız baktığından borçlar almış yürümüş, Marco'nun annesi de Arjantin'e çalışmaya gitmişti. Gel zaman git zaman anneden ses çıkmaz olunca Marco kalkıp Arjantin'e gitmiş, annesini aramaya koyulmuştu. Zaten asıl ağlatıcı sahneler bundan sonra başlamıştı. Her bölümde tam o geldiğinde annesi gitmiş olur, izleyenlerin gözlerinden yaşlar boşalırdı. Neyse ki mutlu sonla biterek bunalttığı yüreklere biraz su serpmişti.
15 yorum:
Marko'nun annesinden ayrildigi sahne Japonya'da "butun zamanlarin en aglatici ikinci cizgifilim sahnesi secilmistir"...
birincisi hangisi
grave of the fireflies mı
içim acıya acıya izlerdim çok severdim bu nasıl güzel harika bir çizgifilmdi. marko şişe yıkayarak para kazanıyordu. hatta filmin müziğide şöyleydi "çav marko çaaaavv, çav marko çav çav marko" :D ya bu çizgi filmi kimse hatırlamıyor etrafımda.
annesini arayan marco'nun hikayesi çocuk kalbi romanının içinde de vardır...inanmazsanız bakabilirsiniz.
ben bun bi masal olarak okumuştum adı da alpler den andlereydi daha karışıktı ama genel olarak boyleydi en sonunda annesini birinin evinde hasta buluyodu ama sonra iyileşiyodu mutlu sondu yani.
aylardır bu çizgifilmin adını düşünüyordum, hayal meyal hatırlıyorum... gözyaşlarımızı tutamaz, annemize daha bir candan sarılırdık...
O dönemde acımayı,sevmeyi paylaşmayı,yardımlaşmayı,bu içler acısı dizilerle öğrendik.Şeker kız Candy'le kimsesizleri,Flanderlerin köğeğiyle acıların çocuğunu...Amma psikopatça.Hoş şimdi sadist çizgi filimler var.Nefret ediyorum.Şimdiki veletler sadece öldürmeği biliyorlar...yaşatmaksa gene bizim kuşağa kaldı.Marko annesini buldu mu bilemem ama ben üzüntüden diziyi sonlandıramamıştım.Akibetini bilen varsa paylaşsın.Gerçekmiş gibi ağladığımıza göre sormakta hakkım.
Eeeveeetttt hatırladım. o yıllarda ilkokul 2 mi 3 mü neydi... Ahhh maaazi(((
maymununun adı da amedyo idi. bu nedenle ahmet adındaki arkadaşlarımıza uzun zaman amedyo diye seslenir olmuştuk...
bi de abisi vardı sanırım adı tonyo idi. en sonunda annesine kavuşuyordu arjantinede sanırım. çok güzeldi ve sonra milliyet bunun çizgiromanını basmıştı.
bu da ogüzel çizgifilmin jeneriği:
http://www.yasaktube.com/izle.php?tag=marco+japan&type=tag&video_id=cyH5BctjWSsbu d
sevgiler
sonunda sanırım annesı hastayken bulmustu bır manastırda dersın basına otururdum televizyon karşımda ders calısmak yerıne bunu ızlerdım.eve annem gelıncede hemen televızyonu kapatıp derse bakardım :D
çocuklarımla izliyordum adını hatırlayamamıştık ne güzeldi 50 yaşın üzerindeyim şimdi yayınlansa gene izlerim
marco beni çocukluğumda çok ağlatmıştı iyiki annesini buldu yoksa depresyona girerdim
izlereken karnıma agrılar giriyodu midem bulanıodu sıkıntıdan:) ulan ne cizgifilmmis bee.. valla 4.snıftaydım ozaman ve babam uzaklarda calısıodu dayanamayıp caktırmadan aglardım oooooooooff of..
Yorum Gönder